De minister van energie, Paul Magnette, die begin oktober vorig jaar hevig onder vuur lag voor zijn amateuristische aanpak om een deal te sluiten met GDF Suez, maakt in zijn antwoord op de vragenlijst van de Europese Commissie (zie mijn vorig bericht) van dat geklungel handig gebruik.
Magnette beweert immers dat de regering op 12 oktober (later in de tekst komt zelfs 13 oktober voor) een 'décision régalienne' nam om de levensduur van de oudste drie kerncentrales te verlengen. Die beslissing, 'antérieuremment' et 'indépendamment' aan het protocolakkoord met GDF Suez van 22 oktober 2009, is gebaseerd op een studie van de CREG van 2007 en het GEMIX-rapport van 2009. De beslissing houdt ook in dat de nucleaire producenten, in navolging van de bijdrage van 250 miljoen in 2008 en 2009, tijdens de jaren 2010-2014 tussen 215 en 245 miljoen zouden bijdragen. Nadien zal een nv van publiek recht, SoMaCO, een 100%-dochter van de Federale Participatiemaatschappij, de hoogte van de bijdrage vastleggen.
Het protocolakkoord van 22 oktober 2009 is "la rencontre entre la politique du Gouvernement décidée le 12 octobre 2009 et des engagements d'un producteur nucléaire s'inscrivant dans cette politique aux fins d'y concourir":
"Les engagements en matière d'emploi et d'investissements constituent dès lors des déclarations de GDF Suez qui a réaffirmé sa volonté de rester en Belgique. Par le Protocole d'accord, le Gouvernement se contente d'en prendre acte et s'en réjouit, compte tenu des retombées positives sur l'économie belge."Nochtans is de SoMaCO (zie volgend bericht) wel bevoegd om die engagementen te controleren en desgevallend aan de administratie financiën voor te stellen om overtredingen te beteugelen met administratieve geldboetes.
Of hoe één en ander uiteindelijk toch blijkt deel uit te maken van één en hetzelfde akkoord...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten