De wijzigingen aan het Energiedecreet
die de afgelopen maand gepubliceerd zijn in het Belgisch Staatsblad
verplichten de VREG om binnen een bepaalde termijn te beslissen over de aanvraag tot toelating voor de aanleg van een gesloten
distributiesysteem (closed distribution system) of een directe lijn. Het overschrijden van die termijn leidt enkel bij de
gesloten distributienetten tot een stilzwijgende toelating. De gevolgen van de overschrijden van de termijn bij directe lijnen zijn onduidelijk.
Artikel 19 van het decreet van 16 november 2018 houdende diverse bepalingen inzake energie (BS 14
december 2018) bepaalt nu dat voor aanvragen voor een toelating voor
de aanleg van een nieuw gesloten distributienet die de grenzen van de
eigen site overschrijdt de VREG over een beslissingstermijn van
zestig dagen beschikt. Hij kan die termijn gemotiveerd verlengen tot
negentig dagen. “Bij gebrek aan beslissing binnen de voormelde
termijn, wordt de toelating geacht stilzwijgend te zijn verleend.”
(nieuw artikel 4.6.1, § 2, eerste lid Energiedecreet).
De Raad van State merkt hierover op: “Al kan dat procedé niet geheel
worden afgekeurd wanneer de stilzwijgende beslissing in het voordeel
van de betrokkene is, moet toch worden opgemerkt dat aan een
stilzwijgende besluitvorming een aantal nadelen zijn verbonden. Zo is
een dergelijk procedé in de eerste plaats niet bevorderlijk voor de
rechtszekerheid, al was het maar omdat een schriftelijke beslissing
ontbreekt, wat tot bewijsproblemen aanleiding kan geven, en de
stilzwijgende beslissing in beginsel niet op dezelfde wijze zal
worden meegedeeld of bekendgemaakt als uitdrukkelijk genomen
beslissingen, met alle gevolgen van dien voor de kenbaarheid en de
aanvechtbaarheid van dergelijke stilzwijgende beslissingen. Meer
bepaald houdt het procedé van de stilzwijgende beslissing hierdoor
ook grotere risico‟s in voor een schending van de belangen van
derden die op een impliciete, doch daarom niet minder verstrekkende
wijze, in het gedrang kunnen komen. In de tweede plaats kan het
procedé van de stilzwijgende beslissing in strijd komen met het
algemeen belang, in zoverre een dergelijk procedé tot gevolg kan
hebben dat impliciet beslissingen worden genomen zonder dat daarmee
een zorgvuldige voorbereiding en afweging van alle betrokken belangen
gepaard gaat. Ten slotte zijn die beslissingen uiteraard niet formeel
gemotiveerd, wat de wettigheidscontrole erop kan bemoeilijken.”
Het door het decreet van 16 november2018 houdende wijziging van het Energiedecreet van 8 mei 2009, wat betreft directe lijnen en directe leidingen gewijzigde artikel 4.5.1
bepaalt gelijkaardig dat de VREG over een aanvraag tot toelating voor
een directe lijn die de grenzen van de eigen site overschrijdt binnen
de zestig dagen moet beslissen. De VREG kan die termijn niet
gemotiveerd verlengen. De decreetgever geeft ook niet aan of en
waarom het overschrijden van die termijn een stilzwijgende
goedkeuring inhoudt.
Volgens de VREG is die “termijn van
60 dagen een termijn van orde” omdat er geen sanctie is bepaald:
“Bijgevolg is een gemotiveerde en redelijke overschrijding van de
termijn mogelijk. Dit kan het geval zijn bij complexe cases, dus een
termijn van orde lijkt ons de beste optie”.
Op die opmerking van de VREG gaat het
Vlaams Parlement niet in.
Opmerkelijk is dat de decreetgever
aangeeft dat hij niet in een stilzwijgende goedkeuring van de termijn voor de
toelating van een privé-net voorziet, omdat een privé-net
een uitzonderingssituatie is. Daargelaten het feit dat de Europese
wetgever sowieso niets bepaalde over privé-netten en men zich
dus, zoals confrater Verhoeven eerder al deed, ernstige vragen kan
stellen bij de aanvaardbaarheid van die uitzondering, is dit nog geen
verantwoording waarom bij gesloten distributienetten wel en bij
directe lijnen geen duidelijkheid over de termijnen bestaat.
Als men er maanden over doet om
“innoverende” wetgeving te maken voor directe lijnen, was het
toch geen kleine moeite om ook hier een afdoende regeling uit te
werken?
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten